سازمان‌ ها بدون وجود نیروی انسانی نه‌ تنها مفهومی‌ ندارند، بلکه اداره آنها نیز میسر نخواهد بود. حتی با ورود فناوری‌های جدید و تبدیل آنها به توده‌ای از تجهیزات و دستگاه‌ها، همچنان نقش نیروی انسانی به عنوان عاملی حیاتی و راهبردی در بقای سازمان، کاملاً مشهود است. بنابراین نیروی انسانی ارزشمندترین منبع سازمان‌ های امروزی به شمار می‌آیند چرا که به تصمیمات آن شکل داده، و باعث حل شدن مسایل و مشکلات و عینیت بخشیدن به بهره‌وری می شوند. بهبود و افزایش مستمر بهره‌وری، مستلزم رشد و بهره‌وری کارکنان و تقویت نیروی انگیزش آنان می‌باشد. در واقع می توان از انگیزش به عنوان موتور محرک یا نیروی پیش‌برنده انسان یادکرد.